Door deze website loopt een rode draad en die bestaat uit cursief geschreven stukken fantastische historie. Zo wordt de wereld waarin de legende van de Zwarte Wolven speelt meer diepte en achtergrond gegeven.

De legende is onderdeel van het concept de Kronieken van de Schemering. De kronieken bestaan uit een serie verhalen, beelden en legenden die spelen in de magische 12e eeuw. Deze alternatieve middeleeuwen berusten voor een groot deel op waarheid (zoals de Noordelijke Kruistochten en het aanzien van Groningen, Westerwijtwerd en Rügen), maar er zijn ook delen verzonnen (zoals de effecten van magie en geloof op de wereld en bepaalde historische gebeurtenissen).

Hieronder treft u een aantal stukken achtergrond over de magische 12e eeuw aan, alsmede een menu dat u naar alle andere fantasy elementen op de site voert.

---

*Dit menu komt U tevens aan het einde van elk stuk tegen.

---

Magie en geloof

Magie

Magie heeft zich vanuit de oudheid en misschien zelfs vanuit de prehistorie ontwikkeld van natuurkunst tot esoterische wetenschap. Wat begon als minieme invloed op de omgeving door rituelen en concentratie, werd een bijna almachtig, uitgebreid onderzocht instrument, waarmee wonderen en gruwelen verricht konden worden. Magie was een uiting van de innerlijke kracht van de mens, aangedreven door emoties en buigingen van psychische kracht. De spreuken, riten, gezangen en ceremoniën dienden enkel om de mentale krachten van de magiër zo te stimuleren dat de gewenste effecten tot stand gebracht werden. Ingrediënten en benodigdheden voor de verschillende toverkunsten brachten hun eigen toevoeging aan de spreuk, of hadden alleen symbolische betekenis. Sulfer en magnesium hielpen bij vuur spreuken, terwijl vleermuisvleugels en menselijke hersenen hun organische eigenschappen bijdroegen. Eenvoudige magie was enkel met woorden of gebaren op te roepen, waarbij de bewegingen en zinnen dienden om de geest focus te geven. Moeilijker spreuken combineerden geestkracht met natuurkundige en biologische effecten.

Verweer tegen magie

De enige manier om magie tegen te gaan was om het te “breken”. Dit kon door de magiër uit zijn concentratie te brengen, of door de magie door een zogenaamde breuk, een antispreuk, uit te schakelen. Tovenaars oefenden bijna net zo veel op hun breuken als op hun spreuken, zeker als een conflict met een andere magiër te verwachten was.
Daarnaast bleken Christelijke en later Moslim priesters met hun gebeden zeer goed in staat te zijn magie te breken, zonder zelf magie te gebruiken.

Religie

Magie was altijd verweven met religie, tot in de vierde eeuw het nieuwe Christelijke geloof op begon te komen. Deze godsdienst verwierp magie, daar zijn stichter, de profeet Jezus Christus, de Joodse magie in twijfel getrokken had en uiteindelijk verraden was door de Magister Judas Iskariot, een vooraanstaande tovenaar uit de eerste eeuw.
Doordat in de bijbel en de apostolische brieven magie afgezworen werd en het gebruik er van als duivelsaanbidding veroordeeld werd bouwden zich binnen de Christelijke kerk anti magische krachten op. Dit uitte zich in de religieuze krachten van de priesters.

Geloof tegen magie

In de groeiende Christenheid werd magie niet langer getolereerd en in de elfde en twaalfde eeuw werd het zelfs een aanleiding voor de Noordelijke Kruistochten en de Kruistocht tegen de Katharen. Met de val van Arkona op het eiland Rügen werd het hart uit de heidense en magische cultuur van het Oosten gerukt. Dit veroorzaakte een tegenbeweging van radicaliserende magiërs en een opleving van de duistere kant van het tovenaarsspectrum, waardoor de verhoudingen nog verder gepolariseerd werden. Dit resulteerde aan het einde van de twaalfde eeuw in een apocalyptische laatste slag, die nog steeds onze huidige wereld bepaalt.

Quiring

Quiring van Cynkedar, Quiring van Arkona, Quiring de vampier, Quiring de Zwarte Magus, Quiring de demon, Quiring de Zwarte Meester, Quiring van Mekka
Quiring werd geboren in het dorpje Cynkedar in het land der Abotriten (Noord Europa, ten zuidoosten van Denemarken). Hij werd oorspronkelijk opgeleid in een stroming van de magie die als wit, of tenminste als licht, gekarakteriseerd kan worden. Onder de Magister Thogar leerde hij de grondbeginselen van de magie begrijpen en gebruiken. Maar toen zijn dorp en zijn volk door Kruisvaarders aangevallen werd zwoor hij wraak. Na vele omzwervingen kwam hij in de leer bij Ob, een tovenaar van duister allooi. Quiring leerde veel van hem, maar viel bijna ten prooi aan de verraderlijke natuur van Obs huis. Sterker, maar ook cynisch over de aard van de mensheid, trok hij verder. Een jaar was hij in de leer bij de enige zwarte magiër die ooit onsterfelijkheid wist te bereiken, Magus Chara Chander. Hier hoorde hij voor het eerst over de mythe van de berg Sagar, de magische steen Kaäba en het duistere amulet Kaäbaer.
Jaren later vestigde hij zich in Arkona, waar hij trouwde met zijn jeugdliefde, Civvi de Witte Magister. Daar begon hij diepgaand onderzoek naar de aard van magie en geloof en werkte hij samen met Xtulo aan een manier om de invloed van het Christendom te breken. Maar voor hij zijn plannen kon voltooien bereikten de Noordelijke Kruistochten Arkona. Na maanden van belegering viel de stad en Quiring was één van de weinige overlevenden. Hij nam bloedig wraak (samen met Saya en Xtulo), maar pas jaren later in het dorpje Westerwijtwerd wist hij zijn onderzoek weer nieuw leven in te blazen…

Portret van Quiring, Magus Nero.

Civvi

Civvi van Cynkedar, Civvi van Arkona, Civvi de Heler, Dodenbanner, Civvi de Witte, Sneeuwmagister, Guru Civvi
Civvi werd geboren in het dorpje Cynkedar in het land der Abotriten (Noord Europa, ten zuidoosten van Denemarken). Ze was de dochter van de Dorpsheer en was in de leer om zijn opvolger te worden. Daarnaast studeerde ze onder Magister Thogar witte magie. Ondanks dat ze haar aandacht moest verdelen was ze al op jonge leeftijd een vaardige tovenares, zoals ze bewees toen de Kruisvaarders Cynkedar overvielen. Haar vrienden Quiring en Pota vertrokken enige tijd later uit het land der Abotriten, beide op een eigen missie, maar Civvi bleef achter om te helpen met het herstellen van de schade die de Kruisvaarders aangericht hadden. Ze groeide uit tot een gerespecteerde witte Magister, die grote invloed had op de Prins der Wenden. Pas jaren later werd ze herenigd met Pota en Quiring. Dat die laatste zich van het licht afgewend had en een machtige zwarte magiër was geworden raakte haar diep. Toch vertrokken ze samen naar Arkona, waar ze later zelfs trouwden. Saya was kind aan huis bij Civvi en Quiring en ze trokken regelmatig samen op.
De Noordelijke Kruistochten verwoestten de magiërscultuur op het eiland Rügen en na maanden van belegering viel Arkona. Civvi behoorde tot de weinige witte magiërs die de slachting overleefden. Toen de kruislegers zich terug begonnen te trekken reisde Civvi de Rügense landen door, om de slachtoffers van de oorlog te helen en bij te staan. In een klein plaatsje, dat de kruisvaarders onderdak en hulp geboden had, kwam ze tegenover Quiring en zijn Zwarte Alliantie te staan. Quirings groep, waar Xtulo en Saya deel van uit maakten, wilde alle collaborateurs en Kruisvaarders doden, terwijl Civvi juist de wonden probeerde te helen. Dit leidde tot een dramatische confrontatie, waarna Civvi haar huwelijk met Quiring verbrak. In de war en gekwetst verliet ze Rügen en trok naar het zuidoosten, om zich bij andere gevluchte witte en grijze magiërs aan te sluiten. Daar hoorde ze voor het eerst dat Xtulo met een troep Zwarte Wolven naar het westen trok, maar pas na de gebeurtenissen in de legende van de Zwarte Wolven komt zij weer in de Kronieken van de Schemering voor.

Portret van Civvi, Magister Bianco

Saya

Saya van Arkona, de Sluiper
Saya werd geboren in de magiërsstad Arkona, op het eiland Rügen. De stad was een bolwerk van de cultus van Svantovit, maar Saya’s familie behoorde tot de kleine Christelijke gemeenschap in de stad. Deze groep stamde af van de bekeerlingen, die vele jaren eerder gedoopt waren na een belegering van de stad door de Deense bisschop Absalon. Ondanks haar Christelijke achtergrond trok ze veel met de heidense jeugd op en was ze kind aan huis bij Quiring en Civvi, twee vooraanstaande magiërs in de stad.
Ze viel van haar geloof toen de Kruisvaarders Arkona aanvielen en de stad na maanden belegering verwoestten. Quiring redde haar van de plunderaars. Ze hielp Quiring en Xtulo met hun wraaktocht tegen de zich terugtrekkende Kruisvaarders. In later jaren deed Quiring regelmatig beroep op haar om insluipingen, diefstallen en overvallen voor hem te plegen. In de stad Groningen kwam ze oog in oog te staan met een kwade geest en wist ze maar net te ontsnappen aan de stadswacht, om Quiring in het dorpje Westerwijtwerd te ontmoeten.

Reproductie van het magische medaillon dat Quiring, volgens de overlevering bij zich zou hebben gedragen en dat gemaakt zou zijn door zijn echtgenote Civvi. In het blauwe glas zat een druppel bloed van Saya. Civvi zou het voor Saya zelf gemaakt hebben als bescherming tegen een verstoring in haar levenslijn. Tijdens de slag om Arkona had Quiring het net voltooide medaillon veilig gesteld toen hij Saya van de plunderaars redde. Tijdens de bloedige wraaktocht tegen de Kruisvaarders, die hem de liefde van Civvi kostte, kwam hij er achter dat het sieraad fungeerde als een kompas, waarmee hij Saya altijd kon terugvinden. Hij besloot, in plaats van het aan Saya terug te geven, het medaillon voor zijn eigen doeleinden te gebruiken.

Xtulo

Petulo del Dorea, Petulo Dracul, Xtulo del Dorea, Xtulo van de Pestilentie, Xtulo de Wolvenmeester
Xtulo werd geboren als Petulo in het dorpje Dorea in het noorden van Italië. Hij was de vijfde zoon van een plaatselijke edelman en werd op jonge leeftijd naar het klooster gestuurd. Hij was al vroeg verbitterd over wat hij als een verbanning van zijn erfgoed beschouwde. De verbittering uitte zich in tegendraads gedrag, bespotting van de kerk en zelfs duistere talenten. Toen de abt er achter kwam dat Petulo tot simpele magie in staat was, zonder dat hij ooit een magische opleiding had gehad, werd hij geëxcommuniceerd en als duivelsgebroed tot de brandstapel veroordeeld. Zijn vader kwam echter tussenbeide en Petulo werd lange jaren in de kelder van de borg van de familie opgesloten, voor zijn eigen bescherming. Hier begon hij in zichzelf te praten en werd hij steeds meer zonderling. Uiteindelijk wist hij te ontsnappen en hij vluchtte naar het Oosten. Daar kwam hij al snel in contact met heidense Roemenen. Die duiden zijn talenten als zwart en krachtig en hij kwam in de leer bij een serie zwarte magiërs. Maar het duurde niet lang voor hij ze allemaal de baas was. In deze tijd wist hij de stemmen in zijn hoofd redelijk in bedwang te houden.
Hij besloot naar het centrum van de macht der magiërs te trekken: Arkona. Dit deed hij, met een omweg naar het dorp Dorea, dat hij volledig in de as legde. Hij liet zijn familie gruwelijk gespiest achter, naar het voorbeeld van Vlad Dracul.
In Arkona aangekomen werd hem verzocht zijn naam te schrijven in het gardistenboek. Nadat hij Petulo had neergepend kwam al zijn woede over zijn verleden boven en zette hij een grote “X” door zijn naam. Vanaf dat moment stond hij bekend als Xtulo. De jaren daarna werkte hij zich op tot één van de meest invloedrijke magiërs, tot Quiring in de stad arriveerde. Een natuurlijke rivaliteit trad op, maar ze werkten ook samen.
Na de val van Arkona nam hij samen met Quiring en Saya vreselijk wraak op de Kruisvaarders, voor hij weer naar het Oosten trok om de Wolvenmeester Saida Ghar op te sporen. Hij overleefde de confrontatie met deze Mongoolse meestermagiër en wist zelfs bij hem in de leer te komen, maar hij begon hoe langer hoe meer paranoïde te worden en waanbeelden te zien. Met een schat aan necromantische kennis trok hij terug naar het Westen, naar Westerwijtwerd. Onderweg bouwde hij langzaam maar zeker een indrukwekkend roedel Zwarte Wolven op.

Xtulo met een van zijn zwarte wolven aan het begin van een nachtelijke jacht op een siberische sabeltandtijger; één van de beste trainingen voor deze wolven.